چه بسیارند!

          آرین آریان 
            بازدید : 146
          سه شنبه 15 بهمن 1392
           نظرات (0)
        

چه بسیارند انسان هایی که در روز روشندلند! کرم های شب تاب تسلیم روشنایی نیستند! اگر بدنبال شناخت راستین هستیم شب پیشه باشیم. مبادا شناخت شبانگاهی حیوان بشر را به نقطه روشندلی بازگرداند. خود بزرگ بینی تخم ناخلف اخلاق است. بزرگترین نقطه ضعف جاندار بشر دوایر خود والا بینی است. دوایر خودوالابینی فنری هست که پتانسیل انسان با کششی نافرجام نوع بشر را له کرده تا مبادازندگی را تکرار کند. ورای همه اینها قانون بقا که هنجاری تسلسل وار و غیر قابل انکار موجودیت دارد. انکار هنجار به موجودیت خود ادامه می دهد. مسیر جریان نقطه پایان دارد. هر چیزی که جریان دارد به موجودیتش ادامه خواهد داد. هنجار طبیعت وجود محض می باشد بدون صفر سیاه رنگ! باشد تا صفرهای سیاه ابزاری نباشند در دست انسان های صاحب زندگی! حیوان کشی جرم نیست که اگر چنین بود فنر خودوالابینی از کشش بالایی برخوردار نبود. اگر به طبیعت وحشی خود باز گردم کوری چشمانم درمان می شود! آه این حسرت اندوهی است قابل انکار به زبان ایده و آل هایش هدیه تخم نافرجام انسان! هوش و خرد موجودیتی هست برای پویایی واکنش بیوشیمی وجود. پوچی وجود این شانس را در اختیارمان گذاشته تا پویا باشیم با روندی روزافزون. دیواری ما بین آزادی و رهایی است. انسان به دنبال آزادی هست و حیوان بشر بدان گونه خویش رهاست. سرچشمه آزادی گودال آرمان گرایی ناهنجار است. آنگاه که خرد نوع بشر محتوای سیاه و سفید آزادی و رهایی را تشخیص داد از گودال آرمان گرایی نجات یافته. نباشد که از چاله به چاه بیافتد. چنین رویدادی ارزش هایی می آفریند به کوچکی جوامع آدمیان! ابرهایی می شوند که خورشید خرد را در پشت خود پنهان می کنند. زدودن ابرهای سیاه ملزوم به نابودی ارزش و هیچ انگاری ایده آل هاست. زیباترین نقاب ها پست ترین ارزش گذاری های روزمرگان است. آنانی که اسیر روزمرگی اند در تباهی حکمت خود دست و پا می زنند و صورتک هایشان روز از نو زیباتر و دلنشین تر می گردد. بایدهایشان شهوت است و نبایدهایشان فروتنی به روز شده. بگذاریم آنقدر فروتن بمانند تا در سرافکندگی نبایدهایشان غرق شوند. اگر پایبندید چقدر پستید زیرا که حقه باز تر از هر زمانی جلوه هایتان متغیر و هنگام خواب زیر لحاف نادانی پنهان. رویداد روزمرگان به دور نوع بشر با تمامی درونیات پوچ و بی ارزش خود حصاری ایجاد نموده است. کلید رهایی جانور بشر در زدودن دسیسه های بولهوسانه باید ها و نبایدها در تمامیت و کلیتش نهفته و ملزوم به ذهنی هست بینا و البته در روز که حلزون ها کورند و خواب نما.