بوطیقا واژه ای راز آمیز است. از افلاطون و ارسطو تا گاستون بشلار و ایگور استراوینکسی این .اژه را برای نشان دادن زیباشناسی تکوین - عناصر کیفی فضا و ساختن موسیقی به کار برده اند .
بوطیقا از واژه یونانی ریشه میگیرد که مشخصا به معنای " ساختن " است : ساختن فضا - ساختن موسیقی - ساختن معماری... ساختن شعر.. از این رو معمولا آشفتگی از درک ان ناشی از این امر است که چون بیشتر مردم آن را تنها با شعر مرتبط میدانند فقط شامل یکی از اشکال ساخن آن هم از طریق کلمات میشود.
با این حال معنای بیشتری برای واژه بوطیقا نسبت به حوزه معنا شناسی صرف وجود دارد. تمامی کتاب هایی که درباره بوطیقا نوشته شده اند "ساختن ِ " اثز هنری را از دریچه زیبایی شناسانه نشان میدهند به این معنا که بوطیقا تا به این اندازه به کار رفته است که به " ساختن ِ" هنر از طریق اندیشیدن به آنچه که مطلوب است یا به تفاوت های جزئی میان روش های مختلف و ممکنه خوب سلختن مربوط میشود.
انواع بوطیقا
نوعی بوطیقای کاملا نیندیشیده ی شعر دلبخواهی وجود داشته است که چه بسا تنها منتقدان قادر به طبقه بندی و یا شاید کشف ارزش آن می باشند. این بوطیقایی است که از دورن سنتی خاص برخاسته و سپس تکامل می یابد. یعنی شیوه انجام امور آن گونه که پیشینیان ما انجام میدادند.
در واقع فرایندی از ساختن است که فرایند های اندیشیده ی گذشتگان مان را مفروض می انگارد. این نوع بوطیقا سازنده ی آن چیزی است که دیگران مورد تامل و تعمق قرار داده اند و احتمالا ما تنها آن را تصدیق میکنیم همین و بس. که البته شاید راه حل برخی معضلات ما از قبیل نگه داری از اقامت گاه های تاریخی و یا حفاظت از بناهای قدیمی را در خود داشته باشد . در این وضعیت میتوان دو امکان متمایز را برای بوطیقا در نظر گرفت : بوطیقای تقلیدی و بوطیقای پویا .
امکان اول فرو دست تر از امکان دوم است . از آنجا که بوطیقای پویا برای قوای ذهنی فرد متکی است و توانایی نقد و گزینش او را شکوفا میسازد و شیوه ها و فن آوری هایی را باعث میشود که با گرایش و نیازهای اقتصادی زمانه هماهنگ است و در نتیجه واجد ارزش فراوانی است.
حالت سومی از بوطیقا وجود دارد که بسیار ژرف اندیشانه جدی و نیازمند ظرفیت های ذهنی علمی و معنوی است. این نوع بوطیقا خلق آثاری را وجهه ی خویش ساخته است که کثرت نیازها و انتظارات علمی و معنوی انسان را توامان مد نظر قرار میدهد.
ساختن در معماری حالتی برتر از این نوع خاص بوطیقاست. یقینا معماری در طول سالیان متمادی هر سه نوع بوطیقا یعنی بوطیقای خودسرانه - سنتی - و ژرف اندیشانه را آزموده است.